تحقیق آشنايي با سياست هاي بخش مسكن

فهرست:
افزايش عرضه، راه‌كاري اصولي در برون‌رفت از مشكلات بخش مسكن
مقدمه
ويژگي‌هاي بخش مسكن
مسكن و جوانان
ضرورت حل معضل مسكن جوانان
افزايش عرضه مسكن در شهرهاي كوچك و متوسط و شهرهاي جديد
نتايج سفارش ساخت مسكن از طرف دولت
راهكارهاي مربوط به سياست كنترل بازار زمين و كاهش ( سهم هزينة زمين در قيمت مسكن)
مزاياي روش تنظيم مجدد زمين
جزئيات سياست هاي جديد دولت در بخش مسكن





افزايش عرضه، راه‌كاري اصولي در برون‌رفت از مشكلات بخش مسكن
كشور ما ‌اكنون با كمبود 6/1 ميليون واحد مسكوني روبرو است. اين در حالي است كه بيش از 38 هزار هكتار بافت فرسوده بدون احتساب حاشيه‌نشيني در كشور وجود دارد كه اكثر آنها توانايي مقابله با زلزله‌هاي مشابه‌اي كه در كشور رخ داده است را ندارند.
1. مقدمه
كشور ما ‌اكنون با كمبود 6/1 ميليون واحد مسكوني روبرو است. اين در حالي است كه بيش از 38 هزار هكتار بافت فرسوده بدون احتساب حاشيه‌نشيني در كشور وجود دارد كه اكثر آنها توانايي مقابله با زلزله‌هاي مشابه‌اي كه در كشور رخ داده است را ندارند.
در حال حاضر سالانه به طور متوسط حدود 700 هزار متقاضي جديد ناشي از ازدواج جوانان به تقاضاهاي موجود افزوده مي‌شود و اين درحالي است كه پيك هرمي جمعيتي كشور در حال گذار از دوران آموزش و پرورش به سنين ازدواج و اشتغال است و پيش‌بيني‌ها حكايت از اين دارد كه آمار متقاضيان جديد مسكن تا سال 1390 سالانه به 930 هزار زوج خواهد رسيد. علاوه بر آن در حال حاضر به دليل كم بودن فرصت‌هاي شغلي و تمكن پايين جوانان براي تأمين مسكن مناسب، متوسط سن ازدواج جوانان بالا رفته و بر اساس گزارش‌هاي سازمان ملي جوانان بيش از 5/1 ميليون جوان بالاي سن ازدواج قرار دارند كه همچنان مجرد هستند.
از طرف ديگر، در شرايط فعلي با وجود چهار عامل اصلي توليد مسكن در كشور، يعني « نياز»، « نيروي كار ماهر و غيرماهر»، « تجهيزات و مصالح » و همچنين « زمين قابل تبديل به مسكن » در بيرون و درون شهرها، توليد و عرضۀ مسكن متناسب با نياز جامعه اتفاق نيافتاده است و رونق در اين بخش مقطعي و تورمي بوده است؛ به عبارت ديگر، عوامل لازم براي فعاليت اقتصادي در بازار مسكن حضور دارند‌ اما چرخۀ اقتصادي اين بازار نتوانسته است به نحو صحيحي اين عوامل را در يك زنجيرۀ ارزش كامل و كارآ قرار دهد و تأمين مسكن به معضلي حاد تبديل شده كه ركود اين صنعت را به دنبال داشته است. اين در حالي است كه سياست‌هاي دولت‌هاي گذشته در دهه‌هاي اخير نيز نتوانسته است در جهت حل معضل مسكن و كاهشِ آن اقدام مناسبي را انجام دهد.
براي كنترل وضع موجود مي‌بايست تا 10 سال آينده، سالانه حداقل يك ميليون و چهارصد هزار واحد مسكوني ساخته شود درصورتيكه بر اساس آمار وزارت مسكن بالاترين ميزان توليد مسكن در سال 1383، 700 هزار واحد بوده است كه براي دست يافتن به توليد 4/1 ميليون واحد مسكوني نيازمند روش‌هاي جديد است.