برسی فمينيسم و روسپي‌گري

بين فمينيسم و اسلام در موضوع حق بدن اختلاف بارز است. اغلب فمينيست‌ها معتقدند: «حق بدن همان حق زن است» و در اين راستا روسپي‌گري را مبين انتخاب آزاد زن مي‌بينند، در حالي كه در نگرش اسلام هر نوع استفادة ناصحيح از بدن و صدمه زدن به خود حرام بوده و در برخي مواقع براي آن كفاره تعيين شده است، زيرا با لطمه به خود به ساير افراد جامعه هم صدماتي وارد مي‌شود.

چكيده:

هرچند روسپي‌گري سابقه‌اي در زمان‌ها و ادوار گذشته دارد، اما امروزه موضوع خدمات جنسي به موضوعي پيچيده با ابعادي چندگانه تبديل گرديده و نظريات مختلفي جهت توجيه آن طرح شده است. سودآوري صنعت گسترده‌ي جنسي شامل انواع بهره‌كشي جنسي، پورنوگرافي، لزبينيسم و سوء استفاده از زنان و كودكان، نظام‌هاي قدرت و سلطه را به سوي توجيهات نظري و عملي سوق داده است از جمله شاخه‌هايي از فمينيسم در لواي دفاع از حقوق زنان و به بهانه آزادي آنها و حق آنان در كنترل بدن خويش، موضعي موافق روسپي‌گري اتخاذ كرده‌اند. اين نوشتار با تبيين نظرگاه‌هاي مختلف فمينيسم درباره‌ي روسپي‌گري زنان، به نقد و بررسي آنها پرداخته است.

واژگان كليدي:فمينيسم، روسپي‌گري، قاچاق زنان، فمينيسم راديكال، فحشا.

در دهه‌هاي اخير عليرغم رشد گرايش‌هاي اخلاقي، معنويت و دينداري، تمايلات دنيوي، مصرفي و مادي‌گرايانه و ضداخلاقي نيز در سراسر جهان توسعه يافته و از طريق تقويت و دستكاري مجاري حسي، ناهنجاري‌‌هاي اجتماعي از جمله گسترش و اشاعه روسپي‌گري و انواع تظلمات و بهره‌كشي‌هاي جنسي را در دوران معاصر ايجاد نموده است؛ زيرا پيشبرد نظام سرمايه‌داري و بازار آزاد وابسته به تقويت روحيه لذت طلبي، مصرف گرايي، تنوع طلبي و انحرافات اخلاقي است و ارضاي اين نيازهاي فردي و اجتماعي كاذب و نوين، نيازمند توليد و توسعه تكنولوژي‌هاي جديد نظير ماهواره، اينترنت و شبكه‌هاي تلويزيوني ... است. نظام‌هاي استثماري همچنين با سرگرم ‌نمودن جوامع در لذات كاذب جسماني و جنسي، اذهان و افكار عمومي را از مسائل مهم و اساسي جوامع دور مي‌كنند و مي‌كوشند با ايجاد شبكه‌هاي بين المللي جنسي و طرح نظريات مختلف در حوزه‌هاي جامعه شناسي، روانشناسي و ساير علوم به توجيه ضرورت وجود تشكيلات و صنعت جنسي بپردازند، به طور نمونه موفقيت شاخه‌اي از فمينيسم عليرغم ادعاي كاذب تئوريسين‌هاي آن، در باطن، درخصوص دفاع از حقوق زن و حفظ كرامت انساني آن با تناقضات اساسي دست به گريبان است. در ادامه به اجمال نظرگاه فمينيسم در موضوع روسپي‌گري و تناقضات آن تبيين مي‌شود.

1ـ سابقه‌ي روسپي‌گري

فحشا سابقه‌اي در زمان‌ها و ادوار قبل داشته است. در تمدن يونان قديم فاحشه‌‌‌‌ها معرف بخشي از بافت فرهنگي بودند، در فرانسه نيز (دوره‌ي ناپلئون) فاحشه‌ها، زنان هنرمند و تحصيلكرده‌اي بودند كه خيلي‌ از مردان آن‌‌‌ها را تمجيدكرده و مشتاق بودند آنان را به عنوان همسر انتخاب كنند. در جوامع ديگر زنان روسپي «محافظ» خانواده بودند، بدين معنا كه به منظور جلوگيري از «تجاوز» به زنان خانواده و حفظ تمايلات جنسي زنان عفيف، آنان را تحمل مي‌كردند. خانم لرنر عبارت «قديمي‌ترين شغل» را شامل‌ترين و مقبول‌ترين تعريف براي روسپي‌گري مي‌داند و مي‌نويسد: «در منطقه بين‌النهرين قديم[i] و تمدن بابلي، كارگران و نگهبانان در معابد خدمات جنسي به خدايان ارائه مي‌دادند كه اغلب براي توليد مثل بوده است.... به نظر مي‌رسد كه فعاليت جنسي براي مردم، از جانب خدايان مؤنث و مذكر، مقدس و سودمند بوده‌ است، اين عمل بنا به نوع خدايان، محل‌، مكان و زمان، به صورت‌‌‌‌هاي مختلف انجام مي‌شد و به همين صورت در دوره‌‌‌‌هاي بعد، روسپي‌گري تجاري در نزديكي يا در درون معابد روي مي‌داد» (Lerner, 1986: 125).